آدما موجودات عجیبی هستن. مغز و فکر کردن قدرت جسمی بدن رو هم تحت تاثیر قرار میده. همه ما یه عالمه مستند از آدمایی دیدیم که با وجود معلولیت، کارهایی میکنن که حتی واسه یه آدم سالم هم راحت نیست. اونا قدرتشون رو از اراده و فکرشون گرفتن. خیلیا تو شرایط سخت زندگی شادی برای خودشون میسازن، خیلیا تسلیم سختی و شکست نمیشن و تا آخرین روزی که روی زمین هستن به کارشون، فکرهاشون و چیزی که میخوان باشن پایبند میمونن.
ما هم یکی از همون “خیلی”ها هستیم. یه آدم قوی اجازه نمیده خستگی اونو از پا بندازه. جایی که از پیگیری یکی از کارهاش عقب موند و خسته شد چشماشو میبنده، یه نفس عمیق میکشه و به خودش میگه: ادامه بده! تو قوی هستی! مثل یه قهرمان واقعی ادامه بده.
برای زندگی بهتر، کارای زیادی تو زندگیمون هست که باید انجام بدیم. هر روز برای بدست آوردن، یا نگهداشتن چیزهایی از خواب بیدار میشیم. خیلی طبیعیه که گاهی از بعضی از این کارا که شاید خوب پیش نمیرن خسته شیم. اما اینکه از صرافت انجام دادنش بیافتیم طبیعی نیست.
پیروزی تلاش میخواد، پیگیری میخواد و ادامه دادن. تو دنیا هیچ قلهای وجود نداره که فکر کنید با فتح او تبدیل به یه آدم موفق میشید. زندگی ما هزارتا قله ریز و درشت داره که برای پیروزی باید رو همه اونا پرچممون رو بزنیم. پیگیری یه کلاس زبان، ساختن یه رابطه شاد و پویا، قبولی تو امتحان، پیدا کردن یه کار خوب، ساختن یه خونه دلخواه و … همه اینها نیاز به هر چیزی که فکرشو بکنید داره، به جز خستگی.
پس قوی باش و هر جا که خستگی رو با قیافه فریبندهاش دیدی که بهت میگه: “بیخیال! این کار به جایی نمیرسه” یه دستی رو شونهاش بزن و بگو: برو کنار و هیچوقت با یه قهرمان شوخی نکن.